Een dag waar naartoe geleefd is.

Alweer even geleden, maar nu toch maar even weer een verslagje. Eergisteren ging ik samen met Leighton naar het grote winkelcentrum. Met ons twee. Op pad. Ming met de kinderen het zwembad in. Waarom zo? Layla mocht niet mee, want een dag later is de grote dag. Haar verjaardag. Een verjaardag met slingers, ballonnen, taart en een cadeautje. En wat is nou leuker dan dat het allemaal een verrassing is. Zo gezegd, zo gedaan, alles opgeborgen en verstopt. Leighton en ik hebben ons gered en Ming en de kinderen hebben zich vermaakt in het zwembad. Na Leighton zijn middagdutje zijn we nog een poosje met de pendelbus naar het strand geweest. Dit ging met Logan verrassend beter dan de vorige keer. Het zand nog steeds een ding, maar hij heeft genoten van de zee.
Gisteren was het dan eindelijk zover. Na dagenlang aanhoren ik ben bijna jarig, ik ben bijna jarig, nog zoveel nachtjes, nog zoveel nachtjes, ik wil dit, ik wil dat, ik wil het zus en ik wil het zo, was ze dan eindelijk jarig. Onze alweer 6-jarige dochter. We hebben haar wakker gezongen en gezellig buiten taart gegeten en heeft ze haar cadeautje gekregen. Een blij ei! Logan moest nog even roet in het eten gooien, omdat Layla mocht kiezen naast wie ze wilde zitten (ze maken altijd ruzie om wie er naast mij mag zitten). Uiteindelijk heeft hij sorry gezegd en deed weer gezellig mee. Wel had Layla pech. Ze wilde eigenlijk de hele dag het zwembad in, maar we hadden 's ochtends onweer. En aan het eind van de ochtend viel er nog regen. Gelukkig was het snel voorbij en konden we 's middags nog wel lekker het zwembad in. Na het zwembadbezoek zijn we, op Layla haar verzoek, naar de McDonalds geweest. Ze hebben 's avonds nog een ijsje gegeten op het park met afsluitend een waardig dansfeestje bij de mini disco. Ze zijn als een blok in slaap gevallen.